Triëste zaak
Olympisch kampioen in 2008, een vijfde plaats op het WK in 2009 en een achtste plaats op het WK in 2011. Met zulke resultaten behoor je duidelijk structureel tot de wereldtop en dat geldt dus voor de Nederlandse waterpolodames. Maar genoeg voor een plek op de Olympische Spelen in Londen later dit jaar is het niet. Vrijdag verloren de Nederlandse vrouwen op het OKT in Triëst met 6-7 van Italië, waardoor Italië er straks in Londen wel bij is en Oranje niet. Een trieste zaak.
Groot-Brittannië is er wel bij, terwijl dat land de afgelopen jaren geen noemenswaardige resultaten heeft behaald. En het is ook niet zo dat ze door bijvoorbeeld een ijzersterk kwalificatietoernooi zich geplaatst hebben. Nee, de Britse dames liggen straks wel in het water omdat ze als gastland automatisch geplaatst zijn. Daar ben ik overigens niet tegen, want het is vrij logisch dat een gastland sowieso mee mag doen. Alleen al voor de sfeer in het land en de stadions dient een gastland mee te doen. Dat doen ze in het voetbal ook niet voor niets. Maar waarom doet een titelverdediger niet automatisch mee?
In een eerdere column, over dopingzondaars op de Olympische Spelen, schreef ik het volgende: “Wat is het grootste sportevenement ter wereld, zonder de grootste sporters?” Of in dit geval dus zonder één van de beste ploegen. Het grootste sportevenement ter wereld, zonder één van de beste ploegen, de titelverdediger zelfs, is naar mijn idee toch een gemankeerd toernooi. Overigens is Nederland niet eens de enige grote ploeg die ontbreekt: ook regerend wereldkampioen Griekenland mist Londen door één enkele nederlaag.
Daarmee zit ik straks toch heel anders naar het waterpolotoernooi bij de vrouwen te kijken. Want welk land er ook wint, ik ga me afvragen hoe het de titelverdediger of de wereldkampioen zou zijn vergaan. De top in het waterpolo ligt dicht bij elkaar en dat kan schitterende wedstrijden opleveren op de Spelen. Als die top tenminste aanwezig zou zijn. Door de opzet van het mini-toernooi op de Olympische Spelen, met slechts 8 landen, wordt de kijkers nu de kans om de beste landen te zien ontnomen.
Eigenlijk heb ik niet eens zoveel tegen het feit dat er een kwalificatieprocedure is, ook voor de regerend wereldkampioen of olympisch kampioen. Immers, er moet ergens een grens worden getrokken. Maar zorg er dan voor dat er een redelijke kans is dat de toplanden zich kwalificeren. Niet dat ze voorgetrokken moeten worden, maar reken ze niet af op één nederlaag, zoals nu. Ze hadden beter voor een andere vorm van het OKT kunnen kiezen. Een competitievorm, wat mij betreft.
Het argument dat zoiets te zwaar zou zijn gaat niet op: nu moest Nederland na de uitschakeling voor de Spelen nog twee extra wedstrijden spelen voor de plaatsen 5 tot en met 8. Wedstrijden die nergens om gaan en de vijfde plek die Nederland behaalde telt dan ook nergens voor. Die wedstrijden hadden ook besteed kunnen worden aan een logischer manier van kwalificeren.
Olympisch kampioen in 2008, maar dus niet in 2012. Die kans krijgen de waterpolodames niet eens. Triëst.
