[Tour] Controle

Ook deze keer won Kitteltje
Het scheelde maar heel weinig
Maar Cavendish was net te laat
En keek heel erg chagrijnig

Vandaag was het weer eens zo'n etappe waarin de strijd om het rode rugnummer het enige interessante was onderweg naar de finish. Je kon de massasprint al erg lang zien aankomen. Een massasprint is vaak ook interessant, maar dat duurt dan maar kort.
Er waren onderweg wel veel mooie kastelen te zien. Je zult ze moeten schoonmaken.

Er was een kopgroep met bekende gezichten. Flecha, Delaplace, Sicard, Mori en Gavazzi. Ze hebben allemaal al eerder voorop gereden deze Tour de France.
Het waren weer de blauwe smurfen, de lottoballetjes en de witte bruidsjurkjes die op kop van het peloton reden. Er reed nog wel af en toe een skymannetje tussen, maar die ploeg kon het toch weer redelijk gemakkelijk bolwerken vandaag.

Veel gebeurde er niet tijdens de etappe en mijn gedachten dwaalden af naar gisteravond.
Ik zag bij Ellen van Dijk gisteren in de Avondetappe lichtjes in de ogen toen ze naar Thijs Zonneveld keek. Het was aan het einde van het programma toen het glas wijn werd geheven en Dalida ons voor de zoveelste keer goedenacht wenste. Was Ellen verliefd? Helaas voor haar heeft hij al een relatie.
Verder was te zien dat Kittel al tijdens de rit erg in zijn nopjes was. Hij wuifde vriendelijk naar de camera. Na Kittel lieten ze Cavendish zien. Die keek alsof hij net een emmer met urine over zich heen had gehad.

De camera ging van de kopgroep naar het peloton, van het peloton naar de kopgroep, van de kopgroep naar een kasteel, van het kasteel naar een stelletje mannen en vrouwen die twee wielen van een enorme fiets in het landschap moesten uitbeelden en daarna ging de camera weer terug naar het peloton.
Gelukkig mist een renner soms zijn etenszakje of blijft erin haken. Het gebeurde Kadri en dat gaf weer enig afleiding. Een etenszakjesval. Leuk woord voor Wordfeud.

Vijftig kilometer voor de streep was het nog wel leuk bij een tussensprint. Sagan was even boos op Boeckmans. Die deed de deur dicht voor Sagan en dat deed bij Sagan de deur dicht. Hij stak zijn vuist op tegen de arme Belg. Ik hoop niet voor Sagan dat hij morgen onderweg urine over zich heen krijgt.

Vijftien kilometer voor de streep ging er een kruis over de kopgroep. Ze kwamen net bij een brug en dat was een brug te ver voor de vluchters. Flecha zou Flecha niet zijn als hij niet tegen beter weten in toch nog doorging. Maar de treintjes kwamen achter hem aan en dan is zelfs een pijl niet snel genoeg.
Greenedge had ook een treintje. Ze geloven dus nog steeds in Goss. Ik heb de man in mijn rijtje en hij heeft nog geen zak laten zien. Hoewel ik dat laatste niet zeker weet natuurlijk. Misschien heeft iemand zijn zak gezien tijdens het plassen onderweg.

De sprintvoorbereiding was weer wel leuk om te zien. Gelukkig waren ze al voorbij het drie kilometerpunt, want het was weer dringen geblazen om de beste posities. En ja hoor, ze gingen weer onderuit. De lottoballetjes deden aan torentje bouwen. Het werd zo een stapeltje renners. Greipel lag er niet bij, maar was zo kansloos in de sprint.
De sprint was een hoogtepunt van de dag. De kleine blauwe boze smijtsmurf dacht al dat hij had gewonnen. Maar de ideale schoonzoon in zijn witte bruidsjurkje ging ineens erop en erover. Het knipoogje na de zege dat hij aan Tom Veelers gaf, zei genoeg.

Het leukste plaatje van de dag: Cunego en Greipel die zelf bidons haalden. Sportief. Cunego is toch al kansloos en bewijst zo zijn ploeg een dienst. Greipel wil wat terug doen natuurlijk voor de renners die altijd zijn sprint voorbereiden.

Renner van de dag: Toch weer Flecha. Het meeste kopwerk in de kopgroep werd gedaan door de oude pijl. En hij beef ook nog heel lang alleen voor het jagende peloton uit.

Morgen rijden de renners door Indre et Loire.

Indre et Loire is de oude provincie Touraine. Een provincie met veel kastelen en nog meer wijnboeren.
Een van de leukste kastelen die mijn vrouw en ik bezochten tijdens onze fietstocht langs de Loire en de Cher was dat van Montrésor. Het kasteel is lang niet zo groot als Chenonceau bijvoorbeeld, maar wel erg authentiek. Geen massatoerisme hier en geen pracht en praal van binnen. Het kasteel ademt de sfeer van zijn tijd. Er is een verzameling Italiaanse schilderijen en vanuit de tuinen heb je een prachtig uitzicht op de rivier.
Wij maakten bovendien kennis met de eigenaar van het kasteel. We stonden voor de poort met onze fietsen en hadden eigenlijk niet het plan om het kasteel te gaan bezichtigen. Op dat moment kwam een man aangelopen en die begon zo enthousiast over het kasteel te vertellen dat we toch maar naar binnen gingen. We hadden er geen spijt van. Later bleek dat de man de eigenaar was.

Er is een legende verbonden aan het kasteel.
Een knappe prins met zijn knecht stopten daar om uit te rusten. De knecht droomde al tijden over een huwelijk met een mooie prinses, maar dat was natuurlijk ver boven zijn stand. De prins lag te slapen en de knecht zag dat er een hagedis over zijn wang liep. Hij wilde het dier doden, maar de prins werd wakker en de hagedis verdween in een opening in de rots. Even later kwam hij weer tevoorschijn, gehuld in goudstof. In de grot achter de opening vonden de mannen toen een enorme goudschat. De prins liet meteen een kasteel bouwen en noemde het Mon Trésor (mijn schat) en de knecht kreeg zijn eigen schat. Hij kon nu namelijk wel met een mooie prinses trouwen.

Montrésor wordt trouwens ook wel gezien als het mooiste dorp van Frankrijk en dat kan ik wel begrijpen. Kleine steegjes met veel bloemen voor de huizen, een oude watermolen, mooie tuinen en een kathedraal. Er was trouwens iets vreemds aan die kathedraal. Aan de voorkant waren een aantal beelden van mannen te zien boven de grote deur. Alle hoofden van de beelden waren echter verdwenen. Een etage hoger stond nog zo'n rij beelden, maar daar waren de hoofden nog gewoon op de rompen. Ik dacht dat het misschien met de Beeldenstorm te maken had en dat ze niet zo snel bij de bovenste rij konden komen. Maar zeker weet ik het niet.
Na 47 kilometer komen de renners voorbij Montrésor. Ze zullen er niet veel oog voor hebben, denk ik. Misschien dat een van de renners daar een plaspauze houdt en dan een hagedis in een opening in de rots ziet verdwijnen om even later bedekt met goudstof weer naar buiten te komen. Dan lezen we zeker even later dat die renner is uitgevallen tijdens de rit.