[Tour] De machtsoverdracht

Froome reed weer als een dolleman
Hij schoot bij Contador vandaan
Maar dit keer won geen Engelsman
De winnaar was Colombiaan

Vandaag zijn we getuige geweest van de machtsoverdracht in het peloton. Contador heerste de afgelopen jaren over het algemeen in de Tour de France. Vorig jaar was hij er niet bij, maar dit jaar weer wel. Vandaag zagen we hem echter ten onder gaan. Dat is geen schande. Hij heeft veel grote en kleine rondes gewonnen. Contador is een typische klimmer en daar heb ik altijd een zwak voor. Vandaag heeft hij als rondewinnaar de macht overgedragen aan Froome en als echte klimmer aan Quintana.

Voor het zover was hebben we nog kunnen genieten van Jens Voigt. Hij reed weg met klimmers als Rolland, Anton en Riblon. Rolland ging voor de punten op de bergen onderweg. Anton was meegegaan om dat te dwarsbomen, want zijn maatje Nieve had ook al veel punten voor het bergklassement. Dat het Rolland ernst was met de bollentrui heeft Anton echter gemerkt. Hij werd gewoon door de Fransman van de weg gekwakt. Gelukkig stond er een lief meisje dat hem terugveerde op de weg met haar grote boezem. Als het andersom was geweest, zou Anton zeker gediskwalificeerd zijn, maar Rolland is nou eenmaal een Fransman en daar gebeurt dat soort dingen niet mee. Anton zou het er wel naar gemaakt hebben volgens de jury.

Ondertussen vond Movistar dat Sky niet snel genoeg op kop van het peloton reed en zette de gang erin. Toen werd al duidelijk dat vandaag Quintana een gooi zou doen naar de tweede plek en de ritwinst. Ik kon even rustig een tukje doen.
Toen ik wakker werd, ging net ouwe Jens fietsles geven aan de klimmers in de kopgroep. Ze waren op de Col de Revard en die was wel lang, maar niet zo steil. Jens kon de grote versnelling erop zetten en reed iedereen uit het wiel. De voorsprong liep op van zevenenveertig seconden naar meer dan drie minuten.

Niet lang daarna reden de ploegmaats van Garderen en Gilbert weg uit het peloton en voegden zich bij de kopgroep. Zo waren de vrienden van de Alpe d'Huez ook weer bij elkaar. Ze konden elkaar dit keer echter niet dwars zitten voor de ritwinst. De laatste beklimming kwam namelijk in zicht en de gashendel werd opengetrokken in het peloton. Sky gaf goed gas en ook onze jongens reden ineens voorin. Toen werd al duidelijk dat Rolland, die onderweg virtueel de bolletjestrui had, naast die prijs zou gaan grijpen. Rolland werd geen Bolland.

Al snel werd tijdens de beklimming duidelijk dat Porte vandaag een cadeautje verdiende. Froome reed namelijk voor Porte. Maar ja, er waren renners die het daar niet mee eens waren en dus dacht Froome op een gegeven moment dat hij het dan toch maar weer zelf moest gaan doen. Vroemmm, weg was hij. Maar vroemmm daar waren ineens Rodriguez en Quintana. En vroemmm weg was Contador, maar dan naar achteren. De Condor zou vandaag uit zijn nest vallen. De witte Arend nam de macht over en won de etappe. Voor het zover was, heb ik eindelijk gezien dat Froome ook staande kan klimmen.
En onze jongens? Bauke speelde zwaan kleefaan en stelde zo zijn zesde plek veilig. Hem gaan we nog wel vaker zien in de uitslagen van grote rondes.

Renner van de dag: Voigt natuurlijk. Hij is al bijna net zo oud als de Tour zelf en rijdt gewoon klimmers als Anton, Riblon en Rolland eraf op de Mont Revard. De klassementsrenners moesten alles geven om deze held terug te pakken.

Het leukste plaatje van de dag: Ik heb vandaag ridders en indianen gezien in Frankrijk. Het moet niet gekker worden.

Morgen Parijs

Morgen is er een avondetappe in plaats van een gewone laatste etappe. Dit vanwege het honderdjarig bestaan van de Tour de France. Ik kan dus niet om 21.00 uur een column neerplempen op FOK! Ik heb nog even gebeld met de Tourdirectie of ze niet toch 's middags kunnen rijden, maar dat wilden ze niet. Gelukkig mag ik de column van onze eigen directie om 23.00 uur plaatsen.

De etappe start dus laat en zal in het begin niet echt opschieten, want er wordt onderweg wat gedronken en gefeest. Er worden grapjes gemaakt en Sagan zal wel wat stuntwerk op zijn fiets doen. Misschien rijdt hij met fiets en al de volgauto op om zijn fiets te parkeren. Dat kan hij namelijk. Ik hoop dan voor hem dat het niet mislukt en hij met een gebroken sleutelbeen alsnog de Tour voortijdig moet verlaten. Dan heeft hij namelijk geen groene trui.

Uiteindelijk bereiken ze dan de binnenstad van Parijs.
Een aantal renners zal proberen weg te komen en wordt steeds weer teruggepakt en aan het einde van de etappe wint Mark Cavendish. Wat zou het leuk zijn als jongens als Dumoulin of Westra gewoon eens weggaan in de laatste kilometer en weg blijven.

Parijs is van alle wereldsteden die ik ken mijn lieveingsstad. Daarna komt Bangkok. Ik ben achttien keer in Parijs geweest tijdens de aankomst van de Tour de France en één keer in oktober. Dat laatste doe ik nooit meer, want dan stinkt het in de metro naar pis. Dat komt omdat de verwarming dan aan is en de clochards daar allemaal pissen.
Mijn vrouw en ik nemen meestal een echt Frans hotelletje in de buurt van de binnenstad. Zo'n hotelletje waar je verdwaalt in het aantal gangen en waar je nooit meer uitkomt als er brand uitbreekt. De bedden zijn te zacht en als ontbijt krijg je slappe koffie en croissantjes met jam. Ik lust geen zoetigheid, daarom heb ik al mijn tanden en kiezen nog. Dus ik koop altijd meteen bij een supermarkt wat worst. De laatste keer dat we in Parijs waren, zaten we echter in een hotel vlakbij de La Défence. We moesten nog een stukje lopen voor we bij de metro kwamen. De eerste keren gingen we altijd kijken naar de aankomst van de Tour. Ik organiseerde de busreis voor de personeelsvereniging van het bedrijf waar ik werkte en er was altijd veel animo. Ik heb bij het tunneltje vlakbij de Tuilerieën gestaan toen de tijdrit de beslissing moest brengen tussen Lemond en Fignon. Ik heb ze zien rijden en dacht dat Fignon zou gaan winnen. Dat dacht hij zelf ook. Het verbaasde me later toen ik hoorde omroepen dat Lemond had gewonnen.
De laatste jaren gingen we niet meer kijken. We gingen dan een dagje gewoon door de binnenstad wandelen. Het is er erg gezellig, vinden wij. Eten in Quatier Latin, waar echter meer buitenlandse restaurants zijn dan Franse, of op Montmartre.
De laatste keer dat we in Parijs waren, werd ik zestig. Dat was in 2004. Woensdag 24 juli word ik 69. Een leuke leeftijd, vind ik. Grote kans dat we volgend jaar weer eens naar Parijs gaan. Dan word ik namelijk 70 jaar en dat moet ergens worden gevierd waar ik het altijd naar mijn zin heb.