Huilen om het WK


'Godverdomme, Bram. Moet je nou zien. Die Eto'o met dat kind. Ik moet er gewoon een traantje om laten. Wat ontroerend. Daar hou je het toch niet droog bij?' Truus veegde even het vocht uit haar ogen. Ze hadden naar het Nederlands elftal gekeken en toen was het ook al huilen geblazen vanwege die prachtige goal van Depay na de voorzet van Robben.
'Die scène staat terecht in de WK top-5 van de NOS. Zoiets moois. Dat vind jij toch ook wel, Bram?' Truus keek haar man vragend aan. Deze zat net te lurken aan zijn biertje. 'Ja, schatje. Maar jij huilt overal om. Als je naar Hello, Goodbye kijkt, zit je ook constant te snotteren. En hetzelfde bij Spoorloos.'

'Bij verschillende aanvallen op dorpen in Nigeria zijn minstens zeventien doden gevallen. Gewapende rebellen hebben drie kerken aangevallen. Ze waren gewapend met bommen en vuurwapens. Het was in de buurt van Chibok, de Nigeriaanse plaats waar midden april tweehonderd meisjes zijn ontvoerd. De aanvallen zijn waarschijnlijk uitgevoerd door Boko Haram.'

'Pak even de kerriekip en de toastjes, Bram. Ik neem de wijn mee. Het is heerlijk weer dus we gaan er buiten lekker van genieten. En zet meteen het nieuws even af, want het is weer allemaal kommer en kwel. Als je in de binnenstad bloemen uitdeelt aan de mensen, kom je misschien in een lokaal krantje, maar als je er zeven mensen neerschiet, haal je de wereldpers en de televisie. Zag ik trouwens bij jou ook een traantje toen die kleine tuinkabouter de bal binnenschoot vlak voor tijd en kort daarna weer toen Huntelaar de penalty benutte? En dan zeg je wat van mij als ik bij GTST moet huilen als er iemand doodgaat.' Truus liep al pratend naar het wijnrekje en pakte een fles Merlot.
'Dat was geen traantje, Truus. Dat waren zweetdruppeltjes. Het zweet was me namelijk uitgebroken toen het maar steeds 1-0 voor Mexico bleef. Daarom moest ik ook in mijn ogen wrijven. Het zout prikkelde mijn ogen namelijk.'
'Jaja, zweet. Maak dat een ander wijs. Je moest huilen. Geef het maar toe. Mannen mogen best huilen, hoor. Dat is juist stoer.'

'Kijk, dat vind ik nou ontroerend, Bram. Die coach van Algerije moet huilen omdat zijn team zo geweldig heeft gevochten. Hij troost zijn spelers en moet zelf huilen. Ik hou het ook echt niet meer droog, hoor. Het was net David tegen Goliath. Wat hebben ze gevochten.' Truus moest toch weer even een traantje wegpinken.
'Ja, Truus. Het was net David tegen Goliath. Alleen won toen David voor zover ik me kan herinneren. Maar waarom moet jij dan in godsnaam huilen?'
'Omdat het zo mooi is, Bram. Dat snap je toch wel? Het is emotie. Die man wist dat zijn team eigenlijk geen kans had tegen de Duitsers, maar juist voor hem hebben ze zo gevochten. Een coach trekt zich dat aan. Die weet dat zijn spelers dat niet zouden doen als ze hem geen goede coach zouden vinden. Wij vrouwen kunnen ons helemaal inleven in zulke gevoelens en dan is het logisch dat we ontroerd raken, toch?'
'Ja, Truus. Dat weet ik zo langzamerhand wel. Maar je doet het ook als Natasja Froger weer eens bij een gescheiden vrouwtje net zo lang zit door te zeiken tot ze gaat huilen.'

'In India is weer een vrouw verkracht en daarna opgehangen. Het betreft een 19-jarige vrouw. Ze werd hangend aan een boom aangetroffen. Het is in dezelfde deelstaat als waar onlangs twee nichtjes werden verkracht en opgehangen.'

'Ik heb trek in worst, Bram. Had je die lekkere bierworstjes nog gekocht? Die wil ik wel op tafel als we straks de wedstrijd gaan kijken. Zet trouwens maar even een andere zender op tot de wedstrijd begint, want het journaal heeft weer niets leuks te bieden. Verkrachting hier, moord en doodslag daar. Is er nou nooit eens iets leuks dat ze kunnen laten zien?' Truus werd er bijna chagrijnig van, dus Bram schakelde maar snel om naar TLC, daar werd zijn vrouw altijd weer snel vrolijk van.
'Ga je straks weer huilen na de wedstrijd als je na afloop de fans van de verliezers ziet?' Grinnikte Bram, maar Truus vond het niet echt leuk.
'Dat is toch ook ontroerend, Bram? Die mensen leven helemaal mee met hun team en als dat dan verliest, zijn ze in tranen. Ook de mannen, zoals je al hebt kunnen zien. Ik vind dat mooi. Dat is emotie en dan moet ik ook huilen. Zo gaat dat nu eenmaal.'

Huilen. Waarom doen mensen het en dieren niet? Een baby is hulpeloos en het enige wapen dat hij heeft om kenbaar te maken dat er iets aan de hand is, is huilen. Huilen komt dus voort uit hulpeloosheid. Maar volwassenen zijn niet meer hulpeloos. Toch komt volgens experts ook het huilen van de volwassene voort uit hulpeloosheid. Je bent in een situatie die je niet onder controle krijgt, wat je ook probeert. Dan heb je hulp nodig.
Maar ook bij pijn en blijdschap huilen we en zelfs dat is een uiting van hulpeloosheid, zegt men. Je bent bij blijdschap overweldigd en hebt geen andere uitingsmogelijkheid meer dan huilen. Bij pijn maak je door te huilen duidelijk dat je hulp nodig hebt.
Vrouwen huilen twintig tot vijftig keer per jaar en mannen vijf tot twintig keer. Dat heeft te maken met de hormonen. Bij vrouwen werkt prolactine drempelverlagend om te huilen, terwijl testosteron bij mannen juist drempelverhogend werkt. Ik heb wel een geruststellende mededeling voor de vrouwen: tranen die worden veroorzaakt door emotie bevatten meer hormonen en proteïnen dan tranen die worden veroorzaakt door andere prikkels.

Maar nu weet ik nog steeds niet waarom we wel huilen als ons team een voetbalwedstrijd wint of juist verliest en waarom we niet huilen als er in India iemand wordt verkracht en vermoord of in Nigeria een aanslag wordt gepleegd en er vele doden zijn te betreuren. En denk maar niet dat het komt omdat het ver weg is. We huilen ook niet als er bij ons in een winkelcentrum mensen zomaar worden doodgeschoten. Tenzij het familie is. Blijkbaar roept dat geen emoties bij ons op en voelen we ons niet hulpeloos. En blijkbaar roept het WK wel emoties bij ons op waardoor we gaan huilen. De mens is een vreemd wezen. Gelukkig is het WK zelf niet om te huilen.