[Special] De goudkoorts van Koss II

In deze reeks specials duiken we op FOK!sport in de sportgeschiedenis. Regelmatig blikken we terug op een bijzondere gebeurtenis en plaatsen we het in perspectief met de huidige situatie.

Vandaag gaan we vijftien jaar terug in de tijd, naar Hamar in Noorwegen. Daar zijn een paar dagen ervoor de Olympische Winterspelen van Lillehammer geopend. Op de vijfde dag van de Olympische Spelen staat de derde afstand van het schaatstoernooi op het programma in het Vikingskipet, de bijzondere schaatshal waar vele Noorse en Nederlandse fans hopen te gaan genieten van mooie schaatswedstrijden. Vooral bij het mannentoernooi wordt er een grote concurrentiestrijd verwacht tussen de Nederlanders en de Noorse favorieten op de midden- en lange afstanden. Het werd uiteindelijk inderdaad een bijzonder toernooi. In drie delen blikken we daarom terug op die winterdagen daar in het noorden. Afgelopen vrijdag keken we al terug naar de 5.000 meter . Vandaag kijken we terug naar het koningsnummer, de 1.500 meter.

Om 14.00 uur die woensdag klinkt het startschot van de eerste rit van die dag. In een sfeervolle hal is iedereen benieuwd wie de meest prestigieuze schaatsmedaille binnen zal gaan halen. Twee jaar daarvoor wist Johan Olav Koss beslag te leggen op de gouden medaille met vier honderdste voor Ådne Søndrål en negen honderdste voor Leo Visser. Het belooft dus een spannende middag te worden. Ook ditmaal behoren Koss en Søndrål tot de favorieten. Nederland brengt net als op de 5.000 meter Falko Zandstra en Rintje Ritsma in als belangrijksten medaille-kandidaten.

Ritsma was voor aanvang van de spelen zelfs huizenhoog favoriet. Hij wist een maand voor de Spelen het zes jaar oude wereldrecord van André Hoffmann, geschaatst op de Spelen van Calgary, te verbeteren, een record waar al jaren op werd gejaagd. Met 1:51.60 geeft de beer uit Lemmer aan dat er heel wat mogelijk is op het ijs in Hamar. Echter de teleurstelling van de 5.000 meter heeft erin gehakt in het Nederlandse kamp. Niet alleen de vele fans hadden meer verwacht, ook de sporters zelf. De hoop was dat die gevoelens op deze dag omgezet konden worden in medailles.

Die zestiende februari zou weer een gedenkwaardige sportmiddag worden. Het wereldrecord van Ritsma sneuvelt maar helaas komt het niet in de handen van een Nederlander. Het is wederom Koss die keihard toeslaat. Met een tijd van 1:51.29 grijpt hij de eerste plaats en geeft die niet meer af. Ritsma weet met 1:51.99 nog wel het zilver te pakken en Zandstra maakt het podium compleet op respectabele afstand met 1:52.38. Topfavoriet Søndrål, de man met de snelste bochten van iedereen volgens Zandstra, lijdt onder de favorietenrol. De spanning wordt hem teveel en hij komt niet verder dan de meest ondankbare plaats, de vierde.

De krachttraining van Koss lijkt zijn vruchten af te werken. In tegenstelling tot vele Nederlandse toppers maakt de Noor erg veel werk van speciale krachttrainingen. In ons land wordt er vooral op de fiets en de skeelers getraind maar in Noorwegen begint Koss al in 1987, als hij bij de kernploeg komt, met speciale programma’s. In Nederland is alleen Ritsma op een dergelijke manier bezig. En die trainingen blijken hun vruchten af te werken. Want op de 1.500 meter is de laatste ronde van Koss de beste van allemaal. Daar weet hij de winst te pakken.

De teleurstelling in Nederland is groot en voorzichtig begint er wat kritiek op te duiken. De heren moesten het doen deze Spelen. En nu was er zo vroeg in het toernooi eigenlijk nog maar één echte kans op goud voor Oranje, de 10.000 meter. En over die gedenkwaardige dag volgt vrijdag meer.

Klik hier voor deel 1 van deze reeks.

Submitter:  Bron: FOK!sport