[OS 2012] De antwoorden van.. Sanne Keizer en Marleen van Iersel

Op weg naar de Olympische Spelen van Londen kunnen lezers van FOK!sport vragen stellen aan sporters die komende zomer zullen deelnemen. De derde uit de serie zijn het beachvolleybalduo Marleen van Iersel en Sanne Keizer. Hieronder vind je hun antwoorden.

Worden jullie er niet enorm moe van dat beachvolleybal bij velen alleen maar bekend is omdat er mooie dames in bikini te zien zijn? Het gaat jullie natuurlijk louter om de sportieve prestatie, maar hoeveel telt het sentiment van het publiek daarbij mee?

Publiek is belangrijk voor ons en voor de sport. Jarenlang hebben we wel ons best gedaan te vechten tegen alle commotie rond onze bikini's. De laatste jaren merken we dat beachvolleybal steeds meer geaccepteerd wordt door het publiek als topsport en dat vinden we fijn. Mensen komen kijken voor de sport en niet vanwege zo zogenaamde bijzaken als strand en bikini.

Beachvolleybal is leuk om naar te kijken, maar worden jullie zelf niet moe van dat gehandjeklap na iedere actie? Ik zie mezelf al zitten op kantoor en mijn collega een high five geven bij ieder probleem dat ik oplos.

Ja, het is maar net hoe je het bekijkt. Wij moeten er ook niet aan denken om elke wedstrijd te spelen op een bureaustoel...:) Het is natuurlijk totaal iets anders maar voor ons is elkaar een handje geven een automatisme dat erbij hoort. Een stimulans of dankgebaar na een gewonnen of verloren punt. Dat contact hebben wij nodig om in gesprek te blijven en zo goed samen te blijven werken. Je kunt heel makkelijk een andere kant op lopen maar daar word je als team niet beter van. Dus wij worden daar niet moe van, we denken er niet eens over na eigenlijk.

Marleen van Iersel in actie (Foto: Pro Shots)

Wat maakt jullie als beachvolleybalduo beter dan de andere duo’s? Wat maakt jullie een goed duo en op welke vlakken kunnen jullie je in het zand onderscheiden van de rest?

We denken dat we de 7e plek op de wereldranking hebben behaald door verschillende aspecten die wij goed kunnen uitvoeren. Zoals onze samenwerking, we zijn echt 4 handen op 1 buik en hebben weinig discussie over hoe we iets willen aanpakken. We zijn het vaak eens. Daarnaast hebben wij de allebei de eigenschap nooit op te geven en dat brengt ons vaak verder dan mensen of tegenstanders verwachten. Verder hebben we natuurlijk het talent om goed te kunnen volleyballen meegekregen. Wij onderscheiden ons van tegenstanders door ons spel, dat is snel en scherp en altijd vernieuwend.

Hoe houden jullie elkaar scherp tijdens een wedstrijd?

We hebben op dat gebied andere dingen nodig om scherp te blijven maar met de hulp van een psycholoog weten we inmiddels precies hoe we elkaar kunnen helpen. Marleen heeft veel vaker behoefte aan directe aanwijzingen over haar spel of dat van een tegenstander, ik (Sanne, red.) wil liever dat er af en toe tegen me geschreeuwd wordt zodat ik weer scherp ben. De situatie is ook wel eens verschillend, Marleen weet precies hoe ze me aan moet pakken op dat soort momenten. Soms heb ik aanwijzingen nodig als ik het allemaal even niet meer onder controle heb.

Hebben jullie een vast ritueel voor iedere wedstrijd? Zo ja, hoe ziet die eruit?

We hebben niet echt een ritueel behalve een goede warming up die er vaak hetzelfde uitziet en waar we ons goed bij voelen. We hebben wel altijd discussies over het kleur broekje dat we aandoen! Marleen vindt het nooit zo belangrijk, terwijl ik last heb van bijgeloof. Zo hebben we heel wat toernooien in hetzelfde broekje gespeeld omdat we daar een paar keer goud in hebben gewonnen!! Daar kunnen we vaak wel om lachen hoor...

Sanne Keizer (Foto: Pro Shots)

Ik zag dat jullie op trainingskamp in Hamburg 'zwaar' zand hadden gehad. Vergt elk type zand een ander soort spel? In wat voor type zand spelen jullie het liefst?

We spelen het liefst in zwaar zand. Dat betekent een fijne korrel waarin je lastig vooruitkomt... Als je daarin kan trainen dan kan je op elk zand een wedstrijd winnen, dat is onze mening. Maar in Hamburg was het echt niet normaal, het zand was zo diep dat het spel inderdaad anders werd. Een harde aanval zat er niet meer in omdat we niet uit het zand omhoog kwamen. Dat was een beetje te zwaar en ook totaal niet te vergelijken met enig zand op de toernooien. Als het zand zachter wordt, wordt je spel ook trager, maar gelukkig heeft de tegenstander daar ook last van.

Zijn er wel eens onenigheden of is dat niet te doen aangezien jullie zoveel weken in een jaar met elkaar optrekken?

We kunnen het goed vinden, ook naast het veld maar uiteraard hebben we wel eens een discussie of ruzie. Dat is vervelend maar het hoort erbij. We slapen bijna 7 maanden per jaar samen in een hotel en moeten dat zien te overleven, soms wordt het even te veel of heb je tijd voor jezelf nodig. We weten daar tot nu toe goed mee om te gaan. Vaak laten we elkaar dan even met rust en als we elkaar dan weer zien gaat het helemaal weer goed. Als het echt op ruzie uitloopt praten we het vaak meteen weer uit en kunnen we weer verder. We maken ons gelukkig hier niet zo druk om. We zijn allebei vrij nuchter en komen er altijd wel uit met ons doel voor ogen. Je hebt elkaar toch nodig!!

Wat maakt beachvolleybal voor jullie zo mooi ten opzichte van zaalvolleybal?

Beachvolleybal is zo'n mooie sport, altijd buiten in de frisse buitenlucht op mooie locaties. Het is geen toernooi hetzelfde, dat is mooi aan de omstandigheden. Verder spelen wij met z’n tweeën en hebben we geen wissels, dat maakt het een stuk verantwoordelijker. Ook de coach/trainer mag tijdens de wedstrijd niet met ons praten dus we zijn echt op elkaar en onszelf aangewezen en dat vinden we prettig! Het is altijd een uitdaging en als je je dag niet hebt dan moet je proberen die dag om te draaien want je kan je niet verschuilen. Het zand maakt het af natuurlijk. Het doet geen pijn om te duiken maar het is wel zwaar lopen. Het is een fysieke sport en van hard werken worden wij gelukkig!

Keizer en Van Iersel na hun WorldTour-zege in Shanghai (Foto: Pro Shots)

Jullie zijn al zo goed als zeker van plaatsing voor de Spelen, hoe gaat jullie opbouw naar Londen toe eruit zien?

We moeten alleen nog vormbehoud tonen, dat doen we door bij de laatste negen te eindigen op een toernooi. We beginnen dus het seizoen bij het eerste toernooi en zodra de vormbehoud binnen is gaan we onze zomer opnieuw indelen om zo fit mogelijk in Londen te verschijnen. Het is dus nog een beetje onduidelijk maar we doen ons best alles af te stemmen op eind juli en begin augustus!

Wat gaan jullie na de Olympische Spelen doen? Nog vier jaar door samen of is dat te ver weg om te beslissen?

We denken eigenlijk niet verder vooruit dan de Spelen in Londen maar stiekem hebben we al bedacht dat we na de Spelen gewoon door willen spelen, zo makkelijk komen ze op de tour niet van ons af! We vinden het nog veel te leuk om te stoppen.