Lance Armstrong; wielrenner van formaat

De Ronde van Frankrijk en het vermeende gebruik van doping; twee zaken die als een rode draad door de carrière van Lance Armstrong lopen. Vandaag maakte de Amerikaanse wielrenner bekend definitief te stoppen met zijn actieve loopbaan als wielrenner. FOK!sport kijkt nog één keer terug op de veelbewogen jaren van The Boss.

De beginjaren

Lance Armstrong, die als Lance Edward Gunderson werd geboren, zag op 18 september 1971 in de Amerikaanse staat Texas het levenslicht. In zijn zestiende levensjaar begon de Amerikaan zijn sportcarrière bij de triatlon. Al snel bleek echter dat het wielrennen hem meer lag, dus een overstap was al snel gemaakt.

Armstrong reed zijn eerste kilometers als wielrenner nog op amateurbasis en pakte in 1991 de Amerikaanse titel voor amateurwielrenners. In datzelfde jaar deed hij ook mee aan het WK wielrennen voor de jeugd en de Olympische Spelen. Eind 1992 gebeurde wat eigenlijk iedereen al had verwacht; de jonge Armstrong werd professioneel wielrenner. Een jaar later boekte de Texaan zijn eerste successen met als hoogtepunt de wereldtitel in Oslo.

Armstrong en de Tour de France

Armstrong deed in 1993 voor het eerst mee aan de Tour de France, maar reed deze niet uit. Hij boekte in dat jaar overigens wel meteen zijn eerste etappezege, namelijk de rit van Châlons-sur-Marne naar Verdun. Een jaar later haalde de jonge Texaan de finish opnieuw niet, waarna hij in 1995 voor het eerst Parijs haalde. In het algemeen klassement werd de renner uiteindelijk 36e. Toch was dit een Tour met een zwart randje, aangezien zijn ploeggenoot Fabian Casartelli in dat jaar om het leven kwam.

In 1996 slaagde Armstrong er wederom niet in om de finish van La Grande Boucle te behalen. Het zou vervolgens drie jaar duren, voordat The Boss zich weer in Frankrijk liet zien. Vanaf dat moment zou hij als alleenheerser in deze grote wielerronde gaan gelden. In de periode tussen 1999 en 2005 was de Amerikaan ongenaakbaar en ging telkens met de eindzege aan de haal. In diezelfde periode boekte Armstrong in totaal 23 dagzeges.

Vlak voor de start van de Tour de France van 2005 kwam het bericht naar buiten dat Armstrong aan zijn laatste koers zou beginnen. De reden hiervoor was dat hij meer tijd met zijn vrouw en kinderen door wilde brengen. Ruim drie jaar na zijn afscheid in de wielersport doken er berichten op dat de Amerikaan zijn rentree in het peloton wilde maken. In september 2008 maakte hij inderdaad bekend dat hij weer op de fiets zou stappen.

Armstrong startte zijn comeback vervolgens in een Australische koers, de Tour Down Under. Al snel rees de verwachting dat de Texaan ook weer naar Frankrijk zou komen, wat al snel bevestigd werd. Ter voorbereiding op de Franse koers deed hij ook nog mee aan de Ronde van Californië en de Giro d'Italia, die hij uiteindelijk als twaalfde zou afsluiten. In Frankrijk slaagde hij er vervolgens niet in om de achtste Tour-zege uit zijn carrière in de wacht te slepen. Deze eer moest hij namelijk laten aan de jonge Spanjaard Alberto Contador. Toch kon de Amerikaanse wielrenner met een goed gevoel terugkijken, aangezien hij derde werd.

In 2010 reed Armstrong zijn allerlaatste Tour de France en deed dit eigenlijk vrij kleurloos. Het duel om de gele trui ging voornamelijk tussen Alberto Contador, die de Franse wielerronde uiteindelijk voor de tweede keer op rij op zijn naam schreef, en Andy Schleck. De Texaan leek zich er niet in in te willen mengen en nam met zijn laatste deelname afscheid van het Franse land, waar hij dertien keer doorheen fietste.

Armstrong en doping

In zijn carrière als wielrenner werd Armstrong met regelmaat in verband gebracht met doping. Dit had enerzijds te maken met het feit dat hij goede contacten had met de beruchte Italiaanse arts Michele Ferrari. Anderzijds werden een aantal van zijn ploeggenoten bij US Postal betrapt op het gebruik van het verboden goedje. Het ging hier om Roberto Heras, Floyd Landis, Tyler Hamilton en Manuel Beltrán.

In 2005 pakte de Franse sportkrant L'Équipe groot uit met het nieuws dat Armstrong mogelijk gebruik zou hebben gemaakt van verboden middelen. Verscheidene stalen uit de Tour de France van 1999 zouden zijn gebruikt om te testen of het mogelijk was om het gebruik van EPO te achterhalen. Het Wereldantidopingagentschap (WADA) gebruikte destijds twaalf stalen, waarvan L'Équipe er zes aan de Texaan kon koppelen. Dit kon de krant doen aan de hand van het codenummer, dat elke staal bevatte.

De internationale wielrenunie (UCI) gaf advocaat Vrijman vlak daarna de opdracht om rapport uit te brengen over de uitgevoerde tests. Hij concludeerde uiteindelijk dat de uitslagen niet rechtsgeldig waren, omdat de reglementen voor het uitvoeren van een dopingcontrole niet waren gehandhaafd. Hierdoor werd het onmogelijk om Armstrong een straf op te leggen.

Ook na afloop van de Tour de France van 2009 doken er weer verhalen rondom het vermeende dopinggebruik van Armstrong op. Zo meldde een Deense specialist, Jakob Mörgebjorg, dat de bloedwaarden van de Texaan in dat jaar zeer verdacht waren.

Op 20 mei 2010 komt het vooralsnog laatste schandaal naar buiten. De Amerikaan Floyd Landis beweerde namelijk dat Armstrong hem verteld zou hebben hoe je doping moet gebruiken. Daarnaast bracht hij ook naar buiten dat zijn landgenoot in 2002 positief op EPO zou hebben getest. Toch heeft men nooit glashard bewijs kunnen leveren voor het dopinggebruik van Armstrong. Of hij nu wel of niet heeft gebruikt, zal waarschijnlijk nooit aan het licht komen.

Tot slot...

Armstrong kondigt nu het einde van zijn carrière aan. De beste man wordt dit jaar 40 en zal naar verwachting niet meer terugkeren in het wielerpeloton. Vanaf nu kan de Texaan zich volledig gaan richten op zijn stichting, de Lance Armstrong Foundation, die hij in 2004 oprichtte. Via deze stichting werden wereldwijd miljoenen gele armbandjes met de tekst LiveStrong verkocht. De opbrengst hiervan kwam in zijn geheel ten goede aan het onderzoek naar de strijd tegen kanker, de ziekte die hij in 1996 opliep en die hem bijna het leven kostte.