Genomineerden Sportvrouw van het Jaar 2012
Dinsdag 18 december vindt het traditionele NOS / NOC*NSF Sportgala weer plaats. Op deze avond zullen de sportprijzen voor beste sportman, sportvrouw, gehandicapte sporter, talent, ploeg en trainer worden uitgereikt. In aanloop naar deze avond zullen we in zes specials alle genomineerden de revue laten passeren en nog eens terugblikken op hun prestaties in het afgelopen jaar. Vandaag beginnen we met de sportvrouwen.
Marianne Vos
De eerste genomineerde is Marianne Vos. De Brabantse had voor 2012 twee belangrijke doelen; de Olympische Spelen in Londen en het wereldkampioenschap op de weg in Valkenburg. Maar als je Marianne Vos bent wil je eigenlijk alles winnen. Dat begon al in de winter in het veld. Ze won zes veldritten, de Nederlandse titel en ze werd tenslotte ook nog wereldkampioen veldrijden.
Het seizoen verliep in aanloop naar de zomer naar wens, tot een val in Valkenburg Hill Classic eind mei, roet in het eten dreigde te gooien. Gelukkig herstelde Vos snel van de sleutelbeenbreuk en kon ze al vlot haar training hervatten. Een belangrijke testcase op weg naar de olympische wegwedstrijd was de Giro Donne. Hierin startte ze als titelverdedigster en ook dit jaar heerste ze als een vorstin. Ze won maar liefst vijf etappes en uiteraard het eindklassement. Met de vorm zat het dus wel goed.
Op de Spelen zou Vos uitkomen op de wegwedstrijd en de tijdrit. De wegrit stond voor 29 juli op het programma en de Nederlandse ploeg reed fenomenaal. Op de terugweg vanuit het plaatselijke circuit rond Box Hill naar Londen wist de Brabantse met twee anderen te ontsnappen uit het peloton. In een bloedstollende sprint met Elizabeth Armitstead wist Vos als eerste haar fiets over de finish te drukken en zo stelde ze haar tweede olympische gouden medaille uit haar leven veilig. Een paar dagen later stond de olympische tijdrit op het programma, maar daarin kon Vos echter geen potten breken.
De volgende datum die bij Vos hoog op het lijstje stond was 22 september, de dag van de wegwedstrijd voor de dames in Valkenburg. De wedstrijd verliep weer volgens plan, bij de voorlaatste passage van de Cauberg sprintte de olympische kampioene naar de kopgroep toe. In de laatste klim reed ze iedereen uit het wiel om solo over de finish te komen en zo na vijf tweede plaatsen eindelijk weer wereldkampioen te worden. Bij Vos weet je dan dat je nog lang niet alle prijzen opgenoemd hebt. Zo won ze verder onder andere de ronde van Drenthe, twee etappes en het eindklassement van de Holland Ladies Tour, de GP Plouay en de eindoverwinning in de wereldbeker van de UCI.
Marit Bouwmeester
Zeilster Marit Bouwmeester ging als één van de favorieten het Olympisch jaar in. Eind 2011 werd ze namelijk wereldkampioen in Perth in de Laser radicaalklasse. Na de tweede plaats op het WK een jaar was dit de definitieve bevestiging dat ze voor goud zou gaan. De wedstrijden op water voor de kust bij Weymouth in Engeland waren enorm spannend en bij het ingaan van de medalrace stonden er vier dames vlakbij elkaar in de strijd om goud. Bouwmeester en de Chinese Lijia Xu hadden beiden 33 punten en achter hun stonden de Belgische Evi van Acker en de Ierse Annalise Murphy op 34 punten.
Deze dames zouden het in een bloedstollende laatste race samen uit mogen maken. De Chinese bleef uiteindelijk buiten bereik voor de 24-jarige Nederlandse, maar na Xu kwam Bouwmeester als tweede over de finish en wist zo het zilver veilig te stellen. Al snel na de race maakte de teleurstelling van het niet winnen van goud plaats voor vreugde voor het winnen van zilver!
Marit Bouwmeester in actie tijdens de Olympische Spelen deze zomer (foto: Pro Shots)
Ranomi Kromowidjojo
Al op jonge leeftijd liet Ranomi Kromowidjojo haar talent gelden. Nog voor haar achttiende verjaardag hangt haar prijzenkast al vol internationale medailles met als absoluut hoogtepunt de olympische gouden medaille die ze op zeventienjarige leeftijd behaalde met de estafetteploeg in Beijing. Er werd toen al uitgekeken naar wat de jonge Nederlandse vier jaar later zou kunnen doen in Londen.
In 2010 meldde ze zich definitief aan de wereldtop op de individuele sprintafstanden. De echte doorbraak kwam er echter niet doordat een ernstige blessure haar dwarsboomde. Op een trainingskamp op Tenerife liep Kromohersenvliesontsteking op. Ze wist echter volledig te herstellen en wist weer langzaam op te krabbelen richting de wereldtop. Voor de Spelen in Londen behoorde ze dan ook weer tot de topfavorieten.
Op 28 juli is er de eerste kans op een medaille, samen met Femke Heemskerk, Inge Dekker en Marleen Veldhuis verdedigde ze de olympische titel op de 4 x 100 meter estafette vrije slag. Helaas wisten de dames dit keer geen goud te pakken, maar achter de Australische dames legden de Nederlandse beslag op het zilver. Op 1 en 2 augustus stond het koningsnummer bij het zwemmen op het programma, de 100 meter vrije slag. Ranomi zwom ontspannen in de series en ging als vijfde door naar de halve finales. Daarin liet de geboren Sauwerdse haar klasse zien. Ze zwom met dik drie tienden voorsprong de snelste tijd. Een voorsprong die ze in de finale alleen maar wist uit te breiden want met bijna vier tienden voorsprong pakte Kromowidjojo haar eerste individuele olympische goud.
Tijd om groots te feesten was er nog niet, want de dagen erna stonden in het teken van de 50 meter vrije slag. Ook daar behoorde de Nederlandse tot de topfavorieten. De ochtend na het behalen van de gouden medaille liet Kromometeen haar klasse zien door in de series de snelste tijd neer te zetten. Ook in de halve finales die avond was ze de snelste. Op de finaledag verzaakte de jonge Groningse niet. Ze legde beslag op haar tweede goud van Londen. Als beloning voor deze geweldige prestatie mocht ze bij de sluitingsceremonie de Nederlandse vlag dragen.
Adelinde Cornelissen
In de jaren in aanloop naar de Spelen van Londen werkte Adelinde Cornelissen zich samen met haar paard Parzival op naar de wereldtop. In 2011 werd haar naam definitief gevestigd met tweemaal goud op het Europees kampioenschap dressuur in Rotterdam. In het voorjaar van 2012 bevestigde ze die status nogmaals door bij de finale om de wereldbeker tijdens indoor Brabant de Grand Prix te winnen.
Maar het belangrijkste doel van 2012 was uiteraard Londen. Allereerst stond daar de landenwedstrijd voor de dressuur op het programma. Samen met teamgenoten Edward Gal en Anky van Grunsven wist Cornelissen daar de bronzen medaille te veroveren. Na het team event behoorde Adelinde tot de absolute favorieten voor de gouden medaille.
In een enorm spannende laatste kür in het prachtige stadion in Greenwich Park ging het uiteindelijk tussen de Nederlandse en de Britse Charlotte Dujardin. Over de uitslag werd nog lang nagepraat. Niet iedereen was het er mee eens maar uiteindelijk gaf de jury de Britse de meeste punten waardoor Adelinde Cornelissen naast brons ook zilver mee naar huis kreeg.
Adelinde Cornelissen met Parzival tijdens de Spelen in Londen (foto: Pro Shots)
